در قـريـه ذي الكـفـل بـر سر راه حلّه، بارگاهي است كه بلنداي گنبدش به نه متر مي رسـد. دربـاره نـسـب شـخـص مـدفـون در آن اخـتـلاف اسـت. گـروهـي احـتـمـال داده اند كه وي همان ابوبكر بن علي (ع) است، كه در واقعه كربلا زخمي شد و اسـبـش او را بـه ايـن مـحـل آورد و در آنـجـا از دنـيـا رفـت و بـه خـاك سـپـرده شـد. ولي در سـال 1313 ه‍.ق هنگام تعمير بارگاه به قطعه سنگي برخورد كردند كه بر روي قبر نـصـب شده و روي آن در سه سطر اين عبارت به خط كوفي نوشته شده بود: «بكر بن عـلي بن ابي طالب الهاشمي مات سنة ستين للهجرة النّبوية علي مهاجرها الثّنا.» سنگ هم اكنون نزد كليددار بارگاه نگاهداري مي شود و گروهي از بزرگان ديني مانند شيخ مـحـمـّد آل حـرزالدّيـن و نـوه اش شـيـخ مـحـمـّد حسين آن را ديده اند. از آنجا كه در آن نوشته تـصـريـح شـده اسـت كـه وي در سـال شـصـتـم هـجـري از دنـيـا رفته و حادثه كربلا در سال 61 بوده است، نمي توان او را در زمره شهيدان كربلا به شمار آورد. [1] با وجود اين دايرة المعارف تشيّع وي را از شهيدان كربلا قلمداد كرده است. [2] .