يا، اُنَيْس (نفس المهموم، ترجمه شعراني، ص 150).

انـيـس، فـرزنـد مـعـقـل اصبحي از ياران امام حسين (ع) و از شهيدان كربلاست. وي در روز عاشورا، پس از شهادت جون (غلام ابوذر)، از امام (ع) اجازه گرفت و با خواندن رجز زير عازم ميدان شد:



انا اَنيسٌ وَ انا بْنُ مَعْقِلٍ

وَ في عَيني نَصْلُ سَيْفٍ مُصْقَلِ



اَضْرِبُ بِهِ فِي الْحَرْبِ حَتّي يَنْجَلي

اَعْلُ بِهَا الْهاماتِ وَسْطَ القَسْطَلي



مِنَ الْحُسَيْنِ الْماجِدِ الْمُفَضَّلِ

اِبْنِ رَسُولِ اللّهِ خَيْرِ مُرْسَلِ [1] .



من انيس فرزند معقل هستم و در دستم شمشيري است برّاق

در ميان گرد و غبار جنگ بر فرق ها مي زنم تا آن كه تب جنگ فروكش كند

به دفاع از حسين، انسان والا و برتر و زاده بهترين پيامبران الهي

انـيس، پس از جنگي دليرانه و كشتن بيش از بيست تن از سپاه دشمن [2] در روز عـاشورا در ركاب امام حسين (ع) به شهادت رسيد. [3] وي در مقبره جمعي شهيدان كـربـلا واقـع در شـرق قـبـر مـطـهـر، و پـايـيـن پـاي امـام حـسـيـن (ع) بـه خـاك سـپـرده شد. [4] نام وي در زيارت ناحيه و رجبيّه نيامده است.