احمد بن محمّد، از شهيدان والا مقام حادثه خونين كربلا است. از هاشمي بودن شهرتش چنين بـرمـي آيد كه وي از خاندان امام حسين (ع) بوده است ولي نگارنده مناقب او را از ياران آن حضرت قلمداد كرده است. [1] .

گـرچـه رجـزش در عـاشـورا تـشـابـه زيـادي بـه اشـعـار احـمـد بـن مـحـمـّد بـن عـقـيـل دارد، ولي مـعـلوم نـيـسـت كـه وي هـمـان احـمـد بـن مـحـمـّد بـن عقيل باشد، زيرا فرزندان ابوطالب به طالبي مشهورند، نه هاشمي. [2] .

احـمـد پس از عمرو بن قرظه انصاري [3] و بنابه گزارشي پس از موسي بن عقيل [4] به دشمن حمله برد و اين رجز را خواند:



اَلْيَوْمُ أَبْلُو حَسَبي وَدِيني

بِصارمٍ تَحْمِلُه يَميني



اَحْمي به يومَ الوَغي عَنْ ديني [5] .

امـروز [روز جنگ]، شمشير در دست، نژاد و كيشم را مي سنجم؛ و با آن، از دينم حمايت مي كنم.



وي در ايـن نـبـرد دليـرانـه، هـشـتـاد تـن از دشمن را به خاك افكند و سرانجام به فيض ‍ شهادت نايل گشت. [6] .