مـنـابـع مـعتبر چيزي از وي ياد نكرده اند. تنها مؤلف وسيلة الدارين نوشته است كه او از جـمـله فـرزنـدان عـقـيـل بـن ابي طالب بود و همراه مادرش با امام حسين (ع) از مدينه خارج شـد. [1] امـا يـكي از نويسندگان معاصر نام او را در شمار شهيدان كربلا آورده است. [2] .

احمد بن محمّد بن عقيل

بـا آن كـه نـسـب شـنـاسـان بـراي مـحـمـد بـن عـقـيـل فـرزنـدي بـه نـام احـمـد ذكـر نـكرده انـد، [3] مامقاني وي را از فرزندان او قلمداد كرده و مادرش را اُمِّولد [4] دانسته است. [5] .

احمد در روز عاشورا با خواندن رجز زير به دشمن حمله برد:



اَلْيومُ اَتْلُو حَسَبي وَ ديني

بِصارمٍ تَحْمِلُه يَميني



اَحْمي به عَنْ سَيّدي وَديني

اِبْنِ عليِ الطاهرِ الامينِ [6] .



«امروز، نژاد و كيش خود را با شمشير دستم معرفي كرده و با آن از دين و سرورم، پسر عليِ پاك و امين دفاع مي كنم.»

وي در ايـن نـبـرد دليـرانـه پيكار كرد. گروهي از دشمن را مجروح ساخت و شماري را به خـاك افـكـنـد. سـرانـجـام، اسـبـش پـي شـد و در مـحـاصـره اي سـنـگـيـن بـه شـهـادت رسيد. [7] .