بازگشت

ابوعمره، زياد بن عريب


سيره نويسان و مورّخان پيشين درباره وي سخني نگفته اند. ولي برخي از معاصران او را فـرزنـد عـريـب بـن حـنـظـلة بـن دارم بـن عـبـداللّه بـن كـعـب الصـائد... بـن هـمـدان دانسته اند. [1] .

سـمـاوي گـويد: ابوعمره، محضر پيامبر اكرم (ص) را درك كرد؛ و پدرش نيز صحابي آن حضرت بوده است. [2] وي دلاوري عابد و شب زنده دار بود و بسيار نماز مي گـزارد. او در كـربـلا حـضـور يـافـت و پـس از مـبـارزه اي سـخـت بـه فـيـض شـهـادت نايل گشت. [3] از وي اطلاع ديگري در دست نيست.


پاورقي

[1] ابـصـارالعـين، ص 134 ـ 135، مرکز الدارسات الاسلامية لحرس الثورة به نـقـل از الاصـابـة. سـلسـله سـند فوق در منابع رجالي ديده نشد. ولي ابن حزم اندلسي شبيه آن را درباره ابوثمامه صائدي چنين نقل مي کند: «زياد بن عمرو بن عريب بن حنظلة بن دارم بن عبداللّه.» (جمهرة انساب العرب، ص 395) علاّ مه سماوي و برخي ديگر با استناد به سند مذکور در متن، داستان مبارزه ابوعمرو نهشلي (مثيرالاحزان، ص 57) را به اشـتـبـاه دربـاره ابـوعـمـره زيـاد بـن عـريـب نـقل کرده اند. (ابصارالعين، ص 135، مرکز الدراسات الاسلاميه لحرس الثورة؛ وسيلة الدارين، ص 145).

[2] ابـصـارالعـيـن، همان جا؛ وسيلة الدارين، ص 145؛ فرسان الهيجاء، ج 1، ص 153 بـه نـقـل از «الاصـابـة»؛ «اسـد الغابة»، «الاستيعاب». ولي مطلب فوق در اين کتاب ها ديده نشد.

[3] ابصارالعين، همان جا؛ تنقيح المقال، ج 1، ص 456. نيز ر.ک (اعيان الشيعه، ج 1، ص 611 و ج 7، ص 77.).