وي را، ابوحتوف سلمة بن حرث انصاري نيز گفته اند. (وسيلة الدارين، ص 105).

[ابو] حتوف بن حارث و برادرش سعد، از خوارج [و در سپاه عمربن سعد]بودند. آن دو با شـنـيـدن صـداي زنان و فرزندان خاندان پيامبر(ص) شعار خوارج را سر دادند، سپس با شـمـشير حمله كردند و همراه امام حسين (ع) جنگيدند و پس از آن كه سه تن از نيروهاي عمر سعد را از پاي درآوردند خود به شهادت رسيدند. [1] .

منابع متأخر نام وي را ابوالحتوف و نام پدرش را حرث بن سلمه انصاري عجلاني ضبط كرده و آورده اند كه وي و برادرش سعد در كوفه بودند و ايده خوارج داشتند و همراه عمر سـعـد بـه جـنـگ امـام حـسـيـن (ع) آمـدنـد. روز دهم محرم هنگامي كه از ياران امام (ع) به جز «سـويـد بـن عـمـرو بن ابي المطاع» و «بشير بن عمرو حضرمي» كسي باقي نمانده بـود، حـضـرت (ع) نـداي يـاري طـلبـي سـر داد و زنـان و كودكان آغاز به ناله و شيون كـردنـد. ابـوالحـتـوف و بـرادرش سـعـد در حـالي كـه بـعـد از نماز ظهر بود و در وسط آوردگـاه جـنگ بودند با شنيدن نداي ياري طلبي امام (ع) و صداي گريه و ناله زنان و كـودكـان خاندان پيامبر گفتند ما مي گوييم: «لا حُكْمَ اِلاّ للّهِ ولا طاعَةَ لِمَنْ عَصاه» و اين حـسـين (ع) فرزند دختر پيامبر ما محمد(ص) مي باشد. در حالي كه ما آرزوي شفاعت از جدّ او در روز قيامت داريم، چگونه با اين وضعي كه هيچ يار و ياوري ندارد با وي بجنگيم؟ سـپـس شـمـشـيـر كشيدند و در كنار امام حسين (ع) با دشمنان وي به جنگ پرداختند و پس از كـشـتـن شـمـاري زيـاد و مـجـروح كـردن شـماري ديگر، هر دو با هم در يك مكان به شهادت رسيدند. رِضْوانُ اللّهِ عليهما! [2] .