نـام وي بـنـا بـه مـشهور ابوبكر است، ولي برخي او را عبداللّه، يا عبداللّه الاكبر نيز نـوشـتـه انـد. [1] ابـوبـكـر فـرزنـد امام حسن مجتبي (ع) و مادرش اُم وَلَد (كنيز) بـود [2] نام وي را نُفَيْلَه، [3] اُمِّ اِسحاق، [4] و نيز «رَمْلَه» [5] نـوشـتـه انـد. بـه اعـتـقـاد بـرخـي وي و قـاسـم بـن حـسـن از يـك مـادر بودند. [6] .

بـه روايـت بـرخـي مـنـابـع، امـام حـسـيـن (ع) دخـتـرش سـكـيـنـه را بـه ازدواج وي درآورد. [7] .

ابـوبـكـر هـمـراه عـمـويـش امـام حـسين (ع) از مدينه تا مكه و سپس به كربلا آمد و در روز عـاشـورا بـه مـيـدان رفـت و پـس از نبردي دلاورانه با تير «عبداللّه عُقْبَه غَنَوي» به شـهـادت رسـيـد. امـام بـاقـر(ع) در حـديـثـي قـاتـل وي را عـُقْبَه غَنَوي معرفي كرده است، [8] ولي بـرخـي قـاتـل او را حـرمـلة بـن كـاهـل اسـدي دانـسـتـه انـد. [9] بـنـابـرايـن احـتـمـال مـي رود، چـنان كه صاحب بحارالانوار اشاره كرده است عبداللّه بن عقبه و حرمله در به شهادت رساندن وي شريك بوده باشند. [10] .

ابـوالفـرج اصـفـهـانـي شـهـادت ابـوبكر بن حسن (ع) را پيش از شهادت قاسم بن حسن دانـسـتـه اسـت. [11] ولي بـرخـي ديـگـر شـهـادتش را پس از شهادت قاسم آورده اند. [12] .

مقصود شاعر نيز در شعر زير همين ابوبكر بن حسن (ع) است:



وَعِنْدَ غَنيٍّ قَطْرَةٌ مِنْ دِمائِنا

وَفِي اسدٍ اُخْري تُعَدُّ وَتُذْكَرُ [13] .



در قبيله «غني» قطره اي از خون ما هست [كه بايد انتقام بگيريم] و در قبيله «اسد» نيز خون ديگري از ما است كه فراموش نمي كنيم.

در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه از وي چنين ياد شده است:

«السَّلامُ عـَلي أَبـِي بـَكْرِ بْنِ الْحَسَن بْنِ عَلِيِّ الزَّكِيِّ الْوَليِّ المَرْمِيِّ بالسَّهْمِ الرَّوِي لَعَنَ اللّهُ قاتِلَهُ عَبْدِاللّهِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِيَّ.» [14] .

درود بـر ابـوبكر فرزند [امام] حسن بن علي (ع) پاك، ياري كننده و تيرخورده با تير كشنده، خدا قاتل او «عبداللّه بن عقبه غنوي» را لعنت كند.

چـون مـخـتـار ثـقـفـي قـيام كرد و در كوفه به حكومت رسيد، به جُست وجوي عبداللّه غنوي پرداخت، ولي به وي اطّلاع داده شد كه به «جَزِيرَه» [15] گريخته است. مختار نيز فرمان داد خانه اش را ويران و با خاك يكسان كنند. [16] .