حسين بن علي (ع) سخنوري توانا بود. او در خانه وحي كه فرشتگان آسمان و پيشاپيش آنان پيام آور وحي در آمد و شد بودند پرورده شد. روزي كه ديده به جهان گشود نخستين سـخـن را از زبـان رسـول خدا(ص) شنيد كه در گوش وي اذان گفت. آموزگار او مادرش، فـاطـمـه دخـتر پيامبر(ص)، بود. استادش، علي بن ابي طالب، پدر بزرگوارش بود كه گوي سخنوري را از جهانيان ربوده است.

از حـضـرت سـيـدالشـهدا(ع) سخنان حكمت آميز بسياري به يادگار مانده است. زيباترين بـخـش گفته هاي وي سخناني است كه در حماسه باشكوه عاشورا بيان فرموده است؛ و ما در اينجا تنها به نقل يكي از خطابه هاي آن حضرت بسنده مي كنيم.

بامداد روز عاشورا، حضرت در برابر انبوه سپاه دشمن ايستاد و چنين فرمود:

اَلْحـَمـْدُ لِلّهِ الَّذي خَلَقَ الدُّنيا فَجَعَلَها دارَ فَناءٍ وَزَوالٍ، مُتَصَرِّفَةً بِاءَهْلِها حالا بَعْدَ حالٍ، فـَالْمَغْرُورُ مَنْ غَرَّتْهُ وَالشَّقِيُّ مَنْ فَتِنَتْهُ، فَلا تَغُرَّنَّكُمْ هذِهِ الدُّنْيا، فَإِنَّها تَقْطَعُ رَجاءَ مـَنْ رَكـَنَ إِلَيـْها وَتُخَيِّبُ طَمَعَ مَنْ طَمِعَ فيها وَاءَراكُمْ قَدْ اِجْتَمَعْتُمْ عَلي اءَمْرٍ قَدْ اءَسْخَطْتُمُ اللّهَ فـيـهِ عـَلَيـْكُمْ. فاءَعْرَضَ بِوَجْهِهِ الْكَريمِ عَنْكُمْ وَاءَحَلَّ بِكُمْ نِقْمَتَهُ وَجَنَّبَكُمْ رَحْمَتَهُ فـَنـِعـْمَ الرَّبُّ رَبُّنـا وَبـِئْسَ الْعَبْدُ اءَنْتُمْ، اءَقْرَرْتُمْ بِالطّاعَةِ وَآمَنْتُمْ بِالرَّسُولِ مُحَمَّدٍ ـ صـَليَّ اللّهُ عـَلَيْهِ وَآلِهِ ـ ثُمَّ إنَّكُمْ زَحَفْتُمْ إِلي ذُرِّيَّتِهِ وَتُريدُونَ قَتْلَهُمْ، لَقَدِ اسْتَحْوَذَ عـَلَيـْكـُمُ الشَّيـْطانُ فَاءَنْساكُمْ ذِكْرَ اللّهِ الْعَظيمِ. فَتَبّا لَكُمْ وَما تُرِيدُونَ، إنّا لِلّهِ وَإِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ، هؤُلاءِ قَوْمٌ كَفَرُوا بَعْدَ إ يمانِهِمْ فَبُعْدا لِلْقَوْمِ الظّالِمينَ». [1] .

سـپـاس خـداي را كـه دنـيـا را آفـريـد و آن را سراي نيستي و نابودي قرار داد. دنيا هر دم سـاكـنـانش را ديگرگون سازد. فريب خورده كسي است كه دنيا بفريبدش و بدبخت كسي اسـت كه دنيا گمراهش ‍ سازد. مبادا فريب دنيا را بخوريد! زيرا كه دنيا از اعتمادكنندگانِ به خود مي بُرد و هر كس را كه در آن طمع بندد نوميد مي سازد.

مي بينم بر كاري گرد آمده ايد كه خداي را بر خود به خشم آورده ايد و آن كريمِ مهربان، روي از شـمـا بـرتـافـتـه بـه عذاب خويش گرفتارتان ساخته است و از رحمت خود دور گردانيده است. پروردگار ما چه خوب پروردگاري است و شما چه بد بندگاني هستيد. شـمـا پـذيـرفـتـيد كه خداي را فرمان ببريد و به پيامبر خدا، محمد(ص)، ايمان آورديد، ولي ايـنـك بـه جنگ فرزندانش آمده ايد و آهنگ كشتن آنان داريد. به راستي كه شيطان بر شـمـا چـيـره گـشته و ذكر خداي بزرگ را از يادتان برده است. مرگ بر شما و آنچه مي خـواهـيـد. مـا از خـداييم و به سوي او باز مي گرديم. اينان مردمي هستند كه پس از ايمان به كفر گرويدند. نابود باد ستمكاران!