در كتاب «منتخب» آمده است كه عبيدالله بن زياد، شمر بن ذي الجوشن و شبث بن ربعي و عمرو بن حجاج را خواند و هزار سوار در اختيارشان گذاشت، و دستور داد تا اسرا و سرهاي شهيدان را به شام برسانند.

ابومخنف گويد: در بين راه به شهر «تكريت» رسيدند. در آن جا چند تن از يهوديان زندگي مي كردند، وقتي اسيران را به آن شهر وارد كردند، كشيشان در كليساها جمع شدند، و ناقوس ها را به نشانه ي عزاي حسين عليه السلام به صدا درآوردند، و گفتند: ما از مردمي كه پسر دختر پيامبرشان را بكشند؛ بيزاريم. اين حركت، چنان اثري داشت كه سپاه بني اميه جرأت نكردند وارد شهر شوند و شب را در بيابان سپري كردند. به همين ترتيب، لشگر ابن زياد از هر ديري و كليسايي كه مي گذشتند و يا به هر شهري از شهرهاي يهوديان كه وارد مي شدند، با تنفر و اعلام انزجار مردم مواجه مي شدند!