بعد از آن كه امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد، بانوي طف، كنار پيكر شريف برادر ايستاد و به آسمان نگاه كرد و گفت:

«اللهم تقبل هذا القليل من القربان»؛ پرودگارا؛ اين قرباني اندك را از ما بپذير! [1] .

براستي، روح بلند زينب عليهاالسلام از كدام معدن سرچشمه گرفته است. او حقيقت حسين عليه السلام و عظمت او نزد پيامبر و پدرش علي و مادرش فاطمه و برادرش حسن عليه السلام را مي داند؛ و نيز عظمت دين خدا و اطاعت از او و جلب رضايت حق را مي داند و لذا قرباني خود را قليل معرفي


مي كند.

آري، زينب عليهاالسلام عظمت حسين عليه السلام را مي شناخت، بلكه در وجود او جدش محمد صلي الله عليه و اله را جلوه گر مي ديد. اما، بني اميه مي خواستند اسلام را نابود كنند، لذا از اهل بيت، حسين عليه السلام قرباني اسلام شد تا دين اسلام زنده بماند.

بانوي كربلا، به درگاه خدا مي نالد و عرض مي كند كه اين قرباني اندك را قبول فرمايد؛ زيرا او چيزي را در راه اطاعت خدا بزرگ و زياد نمي بيند، حتي اگر آن چيز، شهادت برادرش و كشته شدن فرزندانش و نيز به اسيري از اين شهر به آن شهر رفتن، باشد، باز هم در نظرش كم است.

آري، همان طور كه ابراهيم عليه السلام براي امتثال امر خدا اقدام به ذبح فرزندش نمود، و اسماعيل عليه السلام براي اطاعت از امر الهي تن به كشته شدن داد؛ زينب عليهاالسلام نيز تسليم قضاي الهي شده و به آن رضايت داد،. و آنچه كه در اين راه قرباني كرد به نظرش زياد و بزرگ جلوه نكرد.