گاهي سؤال مي كنند: شمر چگونه جرأت كرد و اين جنايت بزرگ را مرتكب شد؟! چگونه مي شود كه قساوت قلب در آن ملعون تا اين حد برسد؟! آيا او انسان بود يا طبيعت ديگري پيدا كرده بود؟!

در جواب اين پرسش مي گوييم: شمر هم يكي از افراد بشر بود كه با ايشان در گوشت و خون و طبيعت و فطرت خداداد، هيچ تفاوتي نداشت. جز اين كه او بر اثر تكرار گناه، عادت به معصيت و كوچك و بي اهميت شمردن نافرماني خدا، كارش به جايي رسيد كه گناه كردن مانند آب خورن برايش آسان شد! و هر كس كه حالش اين گونه باشد، قلبش سخت شده و كوردل مي شود، به طوري كه درست نمي فهمد چه مي كند.

اميرالمؤمنين عليه السلام مي فرمايد: «دلها سخت نمي شود مگر به خاطر


كثرت و زيادي گناه»! [1] .

قرآن نيز مي فرمايدء: «دلهاي آنها به سبب گناهاني كه مرتكب شده اند، زنگ زده است»! [2] .

و همچنين، هر كسي كه در گناه اصرار ورزد و به دستورات دين اهميت ندهد، و از حساب و عقاب الهي هم باكي نداشته باشد، مي تواند همان كاري انجام دهد كه شمر مرتكب شد!

امام صادق عليه السلام فرموده است: «چون كسي گناهي مرتكب شود، بر قلبش يك نقطه سياه نقش مي بندد؛ پس اگر توبه كرد، پاك مي شود، و اگر باز گناه كرد آن سياهي زياد مي شود تا اين كه بر اثر گناه قلب را سياهي فرامي گيرد. در اين صورت چنين شخصي هرگز به فلاح و رستگاري نمي رسد». [3] .