اهل بيت پيغمبر صلي الله عليه و اله لحظه اي در اعلان و بيان حقشان نسبت به خلافت و جانشيني جد گراميشان رسول خدا صلي الله عليه و اله و هر آنچه خداوند براي او بر مردم واجب كرده از قبيل سلطنت اطاعت و ولايت، كوتاهي نكردند. بلكه اين حق را هميشه براي مردم مي گفتند كه خداوند حق حكومت و خلافت و ولايت و مانند آنها را به ايشان اختصاص داده، چه مردم بخواهند و چه نخواهند؛ درست همانند اختصاص دادن حضرت محمد صلي الله عليه و اله به نبوت. بله، اهل بيت حق مسلم خويش را بيان كرده و به وسايل مختلف مردم را جهت ايمان آوردن بدان دعوت مي كردند، و براي اثبات آن به وسيله عقل و نص قرآن و سنت پيامبر احتجاج مي كردند.

(از جمله) آن گاه كه رسول خدا صلي الله عليه و اله وفات كرد، و ابوبكر (غاصبانه) متولي خلافت شد، حضرت زهرا عليهاالسلام به مسجد جامع رفت و (با ايراد خطبه ي فدكيه) اين حق را علني بيان كرده و در انظار مردم و


در حضور خليفه و اصحاب چنان احتجاج نمود كه همه ي زنان و مردان حاضر را به گريه درآورد، و در افكار و آراي مردم اختلاف ايجاد كرد، انصار به عذرخواهي برآمدند، و دور خلافت خليفه اول را هاله اي از شبهه فراگرفت.