و اين زينب دختر اميرالمؤمنين است كه هرگز خللي در ايمانش وارد نگشت، و اعتقادش بر اين بود كه جز اين راه، راه ديگري براي جاودانگي و كرامت و عظمت نيست؛ و لذا در شب يازدهم محرم جهت سپاسگزاري از خدا نمازش را ترك نمي كند! و همچنين در هنگام طي نمودن راه كوفه تا شام نماز به جا مي آورد، و در مجلس يزيد در حال اسارت حمد الهي مي كند كه خداوند ابتداي زندگي اهل بيت را سعادت و آخر آن را شهادت و رحمت قرار داد.

خوب است در اين جا سخني از پدرش اميرالمؤمنين عليه السلام كه به موضوع ما نيز مربوط بوده و كلامي حكيمانه و هدايتگر است نقل كنيم كه مي فرمايد: «سخت ترين و با استقامت ترين مردم در برابر بلايا و مشكلات پيغمبرانند، سپس اوصياي آنها، و سپس هر كسي از مردم كه شبيه به آنها هستند، و مؤمن فقط به اندازه ي اعمال نيكش مبتلا مي شود. پس هر كه دينش درست و عملش نيكو باشد بلايش سخت است، و اين براي آن است خداي عزوجل دنيا را پاداش مؤمن و كيفر كافر قرار نداده است. و هر كه دينش نادرست و عملش ضعيف باشد،


بلايش اندك است. بلا به مؤمن پرهيزگار از باران به زمين گود زودتر مي رسد». [1] .

باري، مصائب و سختي هايي كه بر زينب عليهاالسلام وارد شد توجه همگان را به خود جلب نمود. مورخين در زمينه شخصيت بزرگ و ممتاز حضرت، مطالب بسياري نوشته و بعضي از ايشان پيرامون زندگي وي كتابهاي مستقلي نگاشته اند، و خطبا و سخنرانان از فراز منبرها او را به فضل و عظمت ستوده اند، و شاعران نيز در غم ها و اندوه ها و صبر و استقامت زينب عليهاالسلام قصائد بسياري را سروده اند.