كسي براي مسلمان شدن از جعفر بن ابيطالب پيشي نگرفت، مگر خديجه همسر پيامبر صلي الله عليه و اله و برادر رسول الله صلي الله عليه و اله علي عليه السلام، پس سومين كسي كه مسلمان شد و به رسول خدا صلي الله عليه و اله ايمان آورد و نماز گذاشت «جعفر» بود.

در دوران اول بعثت، كسي جز محمد صلي الله عليه و اله و علي عليه السلام و خديجه و جعفر، خداوند را عبادت نمي كردند، و براي اقامه ي نماز، پيامبر صلي الله عليه و اله جلو مي ايستاد، علي عليه السلام طرف راست پيامبر، جعفر طرف چپ، و خديجه پشت آن حضرت به نماز مي ايستادند. روايت شده كه ابوطالب ديد پيامبر صلي الله عليه و اله و علي عليه السلام به نماز ايستاده اند، پس به پسرش «جعفر» امر كرد تا با آنها نماز خوانده و به آنها ملحق شود. در وصف جعفر

گفته اند كه او به دو قبله نماز خوانده، و دو هجرت داشته، و داراي دو بال بهشتي است. [1] .

[1] مراد از دو قبله بيت المقدس و کعبه، و دو هجرت: هجرت به حبشه و مدينه است، و دو بال اشاره به اين حديث است که خداوند به جاي دو دست قطع شده‏ي جعفر در جنگ موته دو بال عطا کرد تا به وسيله‏ي آن دو بال در بهشت پرواز کند.