با توجه به آنچه گذشت، بايد گفت كه زينب عليهاالسلام دختر اميرالمؤمنين عليه السلام، آينه تمام نماي مادر، در «زهد» و «عبادت» و «صبر» و «شجاعت» و مانند آن بود. راويان حديث گويند كه

زينب عليهاالسلام هيچ كاري را از امروز به فردا محول نمي كرد، وي تمام شبهايش را به تهجد و تلاوت قرآن سپري مي كرد، حتي در شب عاشورا، آن شبي كه فردايش حسين بن علي عليه السلام به شهادت رسيد، و حتي در شب يازدهم آن شبي كه برادرش حسين عليه السلام و فرزندان و يارانش مانند قربانيان، سر بريده و ذبح شدند، زينب عليهاالسلام نماز شب و عبادت و شب زنده داري خود را ترك نكرد. [1] اما در رابطه با صبر و شجاعتش ان شاء الله در صفحات بعد مفصلا بحث خواهيم كرد.

[1] فاضل قائيني بيرجندي از برخي مقاتل معتبر، از حضرت سجاد عليه‏السلام روايت مي‏کند: عمه‏ام عليهاالسلام با اين همه مصيبت و محن وارده از کربلا تا شام هيچ‏گاه نوافل را ترک نکرد. و نيز او روايت مي‏کند: چون حضرت حسين عليه‏السلام براي وداع زينب عليهاالسلام آمد، فرمود: يا اختاه! لا تنسيني في نافلة الليل: «مرا در نماز شب فراموش مکن». به نقل از کتاب حضرت زينب کبري - حسين عمادزاده - ص 93. (مترجم).