در برخي زيارت هاي مأثور جامعه آمده كه ما شريك دوستداران و ياران و رزمندگاني هستيم كه همراه شما امامان به جنگ با ناكثين و قاسطين و مارقين پرداختند. اين سخن، غريب است و جز كساني كه سنت الهي «تعميم» را مي فهمند، آن را درك نمي كنند. در زيارت جامعه ائمه اهل بيت (ع) آمده است: شهادت مي دهيم كه شريك دوستان و ياران پيشگام تان بوديم در ريختن خون ناكثين و قاسطين و مارقين و نيز قاتلان ابي عبدالله، سرور جوانان بهشتي. اين عمل را با نيت و همدلي و حسرت بر فرصتي كه از كف رفت، انجام داديم. رضايت و نارضايتي باب گسترده اي در بينش اسلام دارد و از همين باب ما شريك حضرت ابراهيم (ع) - پيشگام دعوت به يگانه پرستي - در شكستن بتها و پايداري در برابر طاغوت زمان - نمرود - هستيم. همچنين شريك موسي (ع) و عيسي (ع) در تبليغ يكتاپرستي و سرنگون كردن طاغوتهاي آن عصر مي باشيم، چنان كه در جنگ و غزوات رسول خدا (ص) شريك بوده ايم و شريك صالحان و اوليا و رهبران توحيد و مبلّغان هدايتيم. نيز شريك ذاكران و تسبيح گويان خداي متعال در طول تاريخ براي دعوت به سوي خدا و نصيحت و ارشاد بندگان خداييم. ما شريك در ذكر و تسبيح و دردها و غمهاي آنان هستيم. نيز اگر خون ستمگران را ريختند يا در اين راه خونشان ريخته شد پايه هاي ظلم و شرك را نابود كردند و ركن توحيد و عدل را پي ريختند. رضايت و نارضايتي باب وسيعي در بينش و معرفت است كه بيان آن از حوصله اين بحث بيرون است. به طريق هاي بسيار روايت شده است:

«المرءُ مع مَن أحبَّ؛ [1] .

آدمي با محبوبش قرين است.»