سعيد بن جبير در شأن نزول اين آيات گفته است: وقتي اين آيه نازل شد:

«مَن ذا الذي يقرض الله قرضاً حسناً فيضاعفه له أضعافاً كثيرة...؛ [1] .

كيست كه به خدا قرض الحسنه بدهد تا آن را براي او چند برابر كند...» يهوديان گفتند: اي محمد! پروردگارت فقير و نيازمند شد و از بندگانش قرض خواست! پس خدا آيات فوق را فرو فرستاد!