آن كه در او شعله ي عشق خداست

همچو ني از حادثه ي نينواست



قصه ي سلطان شهيدان: حسين

قلب جهان ساخته پر شور و شين



نيست عجب گر فلك نيلگون

بارد از اين قصه پر غصه، خون



سوخت ز غم، سوخت دل كوه و دشت

خون، دل دريا شد از اين سرگذشت



كيست كه از حادثه ي كربلا

نيست دلش در غم و رنج و بلا؟



كيست كه گر بشنود اين حال را

نشكند از غصه، پر و بال را؟



عترت پيغمبر و اين داوري؟

داد ز بيداد و ستم گستري



اي كه در اين «نامه ي غم» بنگري

اجر غمت شادي رضوان بري... [1] .




مرثيه:

سروده اي است حزن آلود، اما جان بخش.

آوايي است اشك آور، ولي دلنواز.

سوگنانه اي است جانسوز، ليكن روشني افروز.

مرثيه:

معراج انسان از خاك تا افلاك است و از خود تا خدا.

شفيق دردمندان در خلوت است و رفيق تنهايان در غزلت.

پيمان عاشقان با معشوق است و پيوند عابدان با معبود.

مرثيه:

لبيك به نداي عدالت است و فرياد در برابر جنايت.

شورش درون است و شوراندن برون.

زمينه سازي براي ظهور است و خودسازي براي حضور.

و حسين (ع):

مصباح هدايت است و مفتاح سعادت.

گرما بخش قلوب است و پاك كننده ي ذنوب.

حسين (ع):

پناه بي پناهان است و قرار بي قراران.

رمز شهادت است و سر شفاعت.

تدريس و تبليغ و تاليف هر موضوعي در صورتي موفق و جذاب خواهد بود كه از چندين امر برخوردار باشد، از جمله:

1-مواد و مطالب مفيد و صحيح.

2-روش بيان فصيح و بليغ و بديع.


موضوع «مرثيه خواني» نيز از اين دو امر جدا نيست. بدين جهت، در اين نوشتار بر آن شديم تا گزيده اي از مراثي امام حسين و يارانش - عليهم السلام - را از دو كتاب معتبر نفس المهموم (عربي) و منتهي الآمام از محدث قمي - رضوان الله عليه - و با اندكي ويرايش گردآوري نماييم، و در زمينه ي روش مرثيه خواني صد و بيست و هشت (128) نكته را كه طبق حساب ابجد برابر با نام مبارك امام «حسين» -عليه السلام- است به قلم آوريم. اميد است براي علاقه مندان به مرثيه خواني راهگشا و راهنما باشد.

در خاتمه ضروري مي دانيم از همه ي كساني كه دست ياري به ما داده اند سپاسگزاري نماييم، و پنجره ي چشمانمان را بر نسيم رهنمودهاي خوانندگان گشوده نگه داريم.

يا حسين (ع)

عبدالرحيم موگهي

محرم 1414

قم مقدس: ص- پ 487