پدرش شهيد عاليقدر اسلام حضرت جعفر طيار، و مادرش اسما بنت عميس مي باشد. او برادرزاده و داماد حضرت اميرالمومنين عليه السلام است. عبدالله از اسخيا و بخشندگان مشهور عرب بوده است. همچنين در حمايت از خاندان نبوي و ارادت به آستان علوي و علاقه به حسنين عليه السلام مشهور است.

در سنين جواني در جنگهاي روم و جهادهاي حضرت امير المومنين عليه السلام شركت داشت و از فرماندهان شجاع بود. در قضيه كربلا احتمالا به اجازه امام در حجاز مانده و پسرانش را براي قرباني در راه خدا به همراه امام حسين عليه السلام به كربلا فرستاد كه به شهادت رسيدند. پس آز آن نيز هرگز زبان به ندامت و ناشكري نگشود. گويند: وقتي خبر شهادت فرزندان خويش را دريافت به عزاداري پرداخت، غلامش بر زبان راند كه اين مصيبت به خاطر حسين عليه السلام به ما رسيده است، عبدالله سخت برآشفت و غلام را توبيخ كرد.

نوشته اند كه عبدالله به خاطر املاكي كه در شام داشت به آنجا مسافرت كرده و در همانجا درگذشت. گرچه وفات او را در مدينه و مدفنش را در جوار عمويش عقيل نيز نوشته اند، مع ذلك رحلت همسر عاليقدرش ‍ حضرت زينب سلام الله عليها در شام مويد وجود قبر او در شام مي باشد. به اعتقاد راقم اين سطور، ممكن است توطن اهل بيت و طرفداران آنان در شام خود حركتي به منظور ابطال تبليغات امويان باشد، چنانكه بسياري معتقدند وجود شيعه در شام از بركات همين مهاجرتها و اسارتها و تبعيدها به شام و مهاجرت بلال و ابوذر و عبدالله و ديگران بوده است.

فرزندان عبدالله در قيامهاي اسلامي عليه بيدادگران اموي و عباسي نقش ‍ موثري داشته اند كه در كتب رجال و انساب و تاريخ مضبوط است. [1] .