نيز صاحب ناسخ گويد: چون اهل بيت رسول خدا صلي الله عليه و آله را به بعلبك نزديك كردند، به حاكم بعلبك نوشتند كه: اينك سرهاي خوارج و اهل بيت ايشان است كه به درگاه يزيد حمل مي دهند، علف و آذوقه مهيا كن و به استقبال ما بيا. حاكم بعلبك فرمان داد تا جاي آسايش و آرامش از بهر ايشان مهيا ساختند و از سويق و سكر و ديگر مشروبات و ماكولات فراهم آوردند و دفها بنواختند و رايتها برافراختند و در بوقها بدميدند و آن كافران را استقبال كردند و به شهر در آوردند. در اين وقت ام كلثوم عليه السلام فرمود: نام اين بلند چيست؟ گفتند: بعلبك. فقالت: «اباد الله تعالي خضرائهم و لا اعذب الله شرابهم و لا رفع الله ايدي الظلمه عنهم» قال ابو مخنف: «و لو ان الدنيا كانت مملو عدلا و قسطا لما انالهم الا ظلما و جورا»

يعني: آن مخدره در حق آنها نفرين كرد كه خداي تعالي نابود كند وسعت معيشت شما را و خوشگوار نگرداند آب شما را و دست ظالمان را از سر شما كوتاه نكند، و ابو مخنف گويد: اگر همه دنيا را عدالت و رفاه فرا گيرد، در بعلبك جز آثار ظلم و بيچارگي چيز ديگر نيست.