بيا برادر از خاك سيه اين جسم پاك آخر

تن صد پاره را اي شاه دين بنما به خاك آخر



بيا در كربلا بنگر كه همچون گل بود پرپر

تن سبط پيامبر گشته از كين چاك چاك آخر



خبرداري چه گفتا در كنار آن تن خونين

ميان قتلگه زينب به آه سوز ناك آخر



«به زنجير ستم بين كودكان و خردسالان را

سه ساله كودكي در كنج ويران شد هلاك آخر



تن جدت به روي خاك بي غسل و كفن باشد

سرش بر روي ني باشد چو ماه تابناك آخر



تو اي دست خدا بيرون بيا از آستين حق

براي انتقام آن همه خونهاي پاك آخر