فرشته بهشتم، ترا كجا بهشتم

چه بود سر نوشتم به خون دل نوشتم



بخواب جاودانه رقيه ام رقيه

به دامنم مكانت گرفته گرد جانت



تمام همرهانت به نقطه دهانت

نگاهها نشانه، رقيه ام، رقيه



پدر مگر كجا بودي؟ به دردت آشنا بود

چه خوابي اي خدا بود؟ نواي نينوا بود



گرفته اي بهانه، رقيه ام، رقيه

ز جمع ما گسستي، دل همه شكستي



از اين قفس برستي، بر آن چمن نشستي

به خواندن ترانه، رقيه ام، رقيه



رقيه اسيرم، بپا شو اي صغيرم

به دامنت بگيرم، به پيش تو بميرم



كجا شدي روانه رقيه ام، رقيه

ببين قد كمانم، بر آسمان فغانم



بسوخت استخوانم، نبود اين گمانم

ز گردش زمانه، رقيه ام، رقيه



دل حرم كباب است، به نغمه رباب است

بگويمش ثواب است رقيه ام به خواب است



بپا شوي تو يا نه؟ رقيه ام، رقيه

چو بي پدر شدي تو نه در بدر شدي تو



نه خون جگر شدي تو، كه شعله وريشه ي تو

ز سوز تازيانه، رقيه ام، رقيه