رسول گرامي اسلام فرمود: در روز قيامت منادي ندا مي كند كه كجاست زين العابدين. پس گويا مي بينم كه فرزندم علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب در آن هنگام با وقار و آرامش تمام، صفوف اهل محشر را مي شكافد و مي آيد.

در كشف الغمه مي نويسد: سبب ملقّب شدن آن حضرت به «زين العابدين» آن است كه شبي آن جناب در محراب عبادت به تهجّد ايستاده بود، پس ‍ شيطان به صورت مار عظيمي ظاهر شد تا آن حضرت را از عبادت حق، به خود مشغول سازد، ولي حضرت به او التفاتي نكرد. سپس آمد و انگشت ابهام پاي آن حضرت را در دهان گرفت و گزيد، به نحوي كه آن حضرت را متألّم ساخت، اما باز ايشان توجهي به شيطان نكرد. زماني كه حضرت از نماز فارغ شد خود دانست كه مار مزاحم، شيطان است، لذا به او فرمود كه: دور شو اي ملعون! و باز مشغول عبادت شد! در اينجا بود كه صداي هاتفي شنيده شد كه سه مرتبه خطاب به حضرت ندا در داد: أنت زين العابدين. تويي زينت عبادت كنندگان.

در نتيجه اين لقب در ميان مردم ظاهر و مشهور گشت.