اين مطلب بيانگر صحيفه اي از مقام و موقعيت حضرت عباس عليه السلام در بهشت جاويدان است. چرا كه طيار، پرواز كننده در فضاي عالم قدس و درجات و مقامات والاي جنت است. [1] چنين واژه پرارجي از لبان مبارك امام سجاد عليه السلام تراوش كرد. روزي حضرت به عبيدالله بن عباس، پور دلبند عموي خويش، نگريست؛ سرشك غم از ديدگانش جاري شد و فرمود:


«هيچ روزي بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم سخت تر و طاقت فرساتر از روز شهادت عمويش حمزه و بعد از آن روز شهادت پسر عمويش جعفر بن ابيطالب نبود و هيچ روزي مانند روزي كه بر حسين عليه السلام گذشت، دشوار نبود. زماني كه سي هزار نفر از امت با ريختن خون فرزند فاطمه به خداي خود تقرب جستند و سخنان آن حضرت در وجود آنها اثر نكرد.».

لحظاتي چند گذشت، آنگاه امام ادامه داد:

«خداوند عمويم عباس را رحمت فرمايد كه جان خويش را در راه برادرش تقديم كرد تا اينكه دستهايش از پيكر جدا شد. خداوند به جاي آنها دو بال در بهشت به وي عطا فرمود تا با آنها در سراي فردوس همراه فرشتگان به پرواز درآيد، چنانكه به جعفر بن ابيطالب بال عطا فرمود....» [2] .