باب الحوائج لقبي است كه در آسمان وجود حضرت عباس عليه السلام به سان اختري تابناك به چشم مي خورد. اين لقب نشان از برآوردن خواسته ها و حاجات علاقه مندان آن حضرت دارد. آنان در توفان سختي ها و بلاها به سوي ساحل امن لطف و كرامات «باب الحوائج» رو مي كنند و با دستاني پر


از عنايت با ديدگاني سرشار از سپاس و اشتياق بازمي گردند.

آري عباس، كريمي از دودمان كريمان است، تحفه اي از رحمت بي پايان الهي است و وسيله اي براي قرب به پيشگاه خداوند محسوب مي شود. مقامي عظيم دارد و به خاطر جهاد مقدسش در راه اسلام، قاضي حاجات و باب الحوائج نام گرفته است [1] از اين رو قرن هاي بسيار است كه سني و شيعه و مسلمان و غيرمسلمان دست دعا و چشم اميد به سوي او دارند و داستان رهيدن از سختي ها و مشكلات زندگي را از اين طريق براي ديگران نقل مي كنند و از زلال كرامات حضرت عباس عليه السلام ناگفته هاي گفتني بسياري نزد خود دارند [2] .