در اين بخش زبانه كشيدن آتش درگيري ميان دو طرف، دولت و مخالفان را ترسيم خواهم كرد. كشمكش ميان دولت اموي با حكومت مركزي محلي نوپاي خود و ملت عصيانگر كوفه، كشمكش و تضادي است آشتي ناپذير. آشكارترين خصيصه اين دو جريان تناقض و دوگانگي نگرش آنها پيرامون دين، دنيا، زندگي، آزادي، قدرت و حق مي باشد.

با اين همه دولت اموي از تظاهر به دينداري و حفظ ظواهر مذهبي ابايي ندارد. و از الفاظ ديني براي بيان پليدترين مفاهيم و مقاصد ضد ديني، در بيانات رسمي و خطابات سياسي خود سود مي جويد. و سياسي هاي نيرنگ آلود خود را كه كمترين تماسي با دين ندارد با پوششي از واژه هاي ديني به خورد ديگران مي دهد.

در اين بخش سه فصل، به ترتيب ذيل خواهيم داشت:

فصل اول: موضع حكومت مركزي.

فصل دوم: اقدامات حفاظتي براي استمرار نهضت.

فصل سوم: تجسس و جلب هايي؛ زعيم همدان.