كوفه از آغاز برنامه ريزي براي سكونت، شكل متمايزي به خود گرفته بود.

قبايل در اين شهر طبق برنامه و نقشه خاصي مستقر گشتند. اسكان قبايل طبق تقسيم هفتگانه شهر صورت گرفته بود؛ نخست شهر را به هفت حوزه تقسيم كرده و سپس يك هفتم از هر قبيله - يا بيشتر - را با هم پيمانان آن در يك حوزه جا داده بودند به ترتيب ذيل:

1 - قبيله كنانه و هم پيمانانش از احابيش و ديگران كه هواداران حكومت بودند.

2 - قبيله قضاعه، غسان، بجيله، خثعم، كندة، حضرموت، وازدي ها.

3 - قبيله: مذحج حمير، همدان و هم پيمانان آنان كه مخالف حكومت و با آن درگير بودند.

4 - قبيله: تميم، رباب و هم پيمانان آنها.

5 - قبيله: اسد غطفان، ضبيعة، تغلب، نمر و معارب.

6 - قبيله: اياد، عبد شمس، و عك، اهل هجر و حمراء

7 - قبيله: طي از يمن كه بخش هفتم شهر را به خود اختصاص داده بود اين تركيب قبيله اي داراي اثر ملموسي در انجام عمل سياسي و تنظيم آن داشت. مخصوصا اين قبايل در قبال حكومت محلي و مركزي، ديدگاههاي متغاير و گاه متعارضي داشتند.

علاوه بر آن نفوذ حكمرانان بر شيوخ و رهبران قبايل در اين ميان نقش ‍ بسزايي داشت و گاه به شهادت تاريخ مي بينيم كه برخي از بزرگان و رهبران قبايل براي حل مشكل دنياي ناپايدار خود؛ به اسم دين و مسلماني در خدمت حكام در مي آمدند و خود را به حكومت نزديك مي ساختند.