دليري خارق العاده مسلم كه يكي از برجسته ترين ويژگيهاي شناخته شده اوست صرفا برخاسته از آموزشهاي نظامي و بدني وي نبوده است اين ويژگي مانند صفات وي نتيجه تعلم در مدرسه اي است كه در آن از تمام آزمونهاي نظري و علمي سرافراز بيرون آمد مدرسه اي كه ممتاز به داشتن معلميني فوق العاده نيرومند و مسلط در زمينه هاي علم و عمل بود.

اين معلمين و اساتيد كه تعليم مسلم را برعهده گرفتند چه كساني بودند؟!

آنان معلمان انسانيت و امت اسلامي هستند همانها كه سيد رسولان حكمت و علم خود را تنها در اختيار آنان گذاشت و آنان را بر ديگران برتري بخشيد؛ برادر پسر عم پيامبر و دو ريحانه وي امام حسن و حسين -عليهما السلام - در دنيا وي در راه آموزش و فراگيري از باب مدينه علم علي - عليه السلام - وارث خاتم پيامبران - صلي الله عليه وآله - راه را بر همسالان خود تنگ كرد و آنان پيشي گرفت. از علم تقوا و يقين علم خود سيراب گشت و صفات حيدري را از او الهام گرفت.

مسلم در صفاتي مانند:هيبت،شمايل بردباري، صبر،بزرگي،مناعت،طبع و شهامت با بني هاشم شريك بود. براي دريافتن آگاهي بيشتر،عرفان و علم بدون نقص،مانند شعله اي سركش به هر سو مي رفت،تا آنجا كه سخن يكي از معاصرين ايشان درباره وي صادق شد كه:آنان خانداني هستند كه به عمق و قعر دانش رسيده اند و آن را بدون زوايد در خود جمع كرده اند.

و حديث پيامبر - صلي الله عليه وآله - بر قامت او راست آمد كه در سخني با مردم فرمود:

لاتعلموهم و تعلموا منهم فانهم اعلم منكم

به اهل بيت من تعليم ندهيد و از آنان تعليم گيريد؛زيرا كه آنان از شما آگاهتر و داناتر مي باشند

آري،اين مدرسه مسلم است كه چون دانش آموزي در آن درس خواند و مانند استادي از آن خارج گشت، پرعظمت ترين مدرسه اسلامي و انساني كه درس شجاعت و استواري در ميدانهاي نبرد و معاني مردانگي و قهرماني را نيز مي آموخت.

مسلم بن عقيل طالب - رضوان الله تعالي عليهم - مردي بود دانا جنگجو و رهبري از پرجرأت ترين مردم،شجاعترين دلاوران بني هاشم و يكي از قهرمانان برجسته و مبرز آل ابي طالب بود.مردي با عهدي راستين هنگام صلح و شمشيري بران به هنگام جنگ - آنچنان كه شرايط ايجاب مي كرد - بود.

وي يكي از نيرومندترين و غيورترين پيكارگيري بود. در صف مقدم از سابقون الاولون - كه از مدرسه اعتقاد و جهاد خارج شده بود.

كساني چون بلاذري در شأن چنين مي گويند: مسلم بن عقيل از مردترين فرزندان عقيل و شجاعترين آنان بود [1] .

البته اين برتري تنها در ميان اين خاندان مطرح گشته است ليكن ابن قتيبه دايره برتري را گسترش داده در سطح وسيعتر از محيط خانوادگي چنين سخن مي گويد: