پس از آن پسر زياد نانجيب جند بن عبدالله ازدي را خواسته گفت يا عدو الله الست صاحب علي بن ابي طالب (ع) يوم صفين يعني اي دشمن خدا آيا تو يار و مددكار علي بن ابي طالب در روز صفين نبودي جندب گفت: بلي و هميشه دوست او و دشمن تو بودم و از اين امر نزد تو بيزاري نمي جويم و معذرت نمي خواهم و در برابر تو از آن دفاع مي كنم. پسر زياد گفت اما من به زودي به خدا از ريختن خون تو تقرب مي جويم، جندب گفت: به خدا قسم كه تو از ريختن خون من به خدا نزديك نمي شوي بلكه از خدا دور خواهي شد اما من هم چيزي از زندگانيم باقي نمانده و كراهت ندارم از اينكه خدا مرا بازار و خوار گرفتن تو گرامي دارد، ابن زياد گفت: او را از نزد من ببريد كه پيري است خرافت او را فراگرفته و عقل او زايل شده پس از آن جندب را بيرون برده و به راه خود روانه كردند [1] .


قيام عبدالله عفيف و جندب بن عبدالله اول قيامي بود كه در كوفه بر ضد بني اميه و پسر مرجانه شروع شد و موجبات تجري ديگران را فراهم كرده و وسيله قيام توابين را براي خونخواهي و نهضت ضد اموي در ميان قبايل عرب كوفه و حجاز فراهم آورد.