اين بزرگوار مرد شجاع ديندار از فداكار از قبيله همدان سماوي است كه شمه اي از شخصيت او در كتاب اول نگاشته شد از جمله وفاداران و شيعيان پاك طينت پيرو خاص حضرت مولي الموالي اميرالمؤمنين عليه السلام و از قاريان قرآن مجيد و شيخ قبيله و رئيس قوم و از محترمين بوده در ركاب حضرت ابي عبدالله عليه السلام جان خود را نثار نموده ملاقات او با پسر سعد نيز در جاي خود به مورد نگارش در آمده، برير كسي است كه در مكه خدمت امام تشرف يافته و تا كربلا آمده و همواره اخلاص خود را بروز داده و خدمتگذاري كرده.

ابن نما مي نويسد، برير مردي زاهد و عباد بود او در ميدان جنگ با يزيد بن مغفل روبرو شده و بنا را بر مباهله گذاشته از خدا خواستند كه محق مبطل را بكشد


برير با او مقاتله نموده و او را به قتل رسانيد و خود پس از آن مبارزه و جدالي شديد كرده تا شهيد شد برير در ميدان اين رجز و حماسه را مي خواند



انا برير و ابي خضير

ليث يروع الاسد عند الزير



يعرف فنيا الخير اهل الخير

اضربكم و لا اري من ضير



و كل خير فله برير

يعني من بريرم و پدرم خضير است كه هر چيزي در برابر من برير و پسنديده كوچكي است و منظورش اين بود كه ميدان جنگ براي من مانند محراب دعا و نماز است چنانكه مي نويسند برير كسي است كه بعد از حر به جنگ رفته و پيش از اين دو شهيد شهداي ديگر هم از اصحاب امام عليه السلام به ميدان رفته و شهيد شده بودند و حر اول شهيدان نبوده.