چنانچه قبلا هم نگاشته شد در حمله ي اول دشمن كه صبح روز عاشورا وقوع يافت عده اي از اصحاب و ياران امام عليه السلام هدف تير و نشانه آماج دشمن گرديدند خوارمي در مقتل خود (جلد دوم ص 9) از ابي مخنف روايت كرده كه گويد، وقتي كه اين تيرانداي صورت گرفت اصحاب امام تقليل يافت و از آن ها كه در مبارزه بودند در حدود قريب به پنجاه نفر شهادت يافتند و در اين اثنا امام عليه السلام دست به محاسن خود زده فرمود: اين است پيام هاي اين مردم (يعني تيرها) پس از آن فرمود سخت شد خشم الهي بر يهود و نصاري وقتيكه از براي خدا فرزند قرار دادند و شدت گرفت غضب خدا بر مجوس وقتيكه آفتاب و ماه و آتش را از عوض خدا پرستيدند و سخت شد غضب الهي بر مردمي كه اتفاق آراء نمودند براي كشتن پسر دختر پيغمبر خودشان به خدا قسم كه من آن ها را به چيزي پاسخ نمي دهم. از آنچه هميشه اراده مي كنند تا اينكه پروردگار خودم را ديدار كنم در حالي كه با خون خودم خضاب نموده باشم. پس از آن امام صيحه زده و فرمود: اما من مغيث يغيثنا لوجه الله تعالي اما من ذاب يذب عن حرم رسول الله.


يعني آيا فريادرسي هست كه ما را براي خاطر خداي تعالي به فرياد برسد آيا دفاع كننده و مانع شونده اي هست كه از حرم رسول خدا دفاع كند.

ما در اين فصل اسامي بعضي از اصحاب را با بيان مبارزه و جهاد ايشان مي نگاريم.