سيد در لهوف مي نويسد: [1] هنگامي كه امام عليه السلام اين بيانات خود را به پايان رسانيد هر كدام از برادران و فرزندان و ياران و ياوران در پاسخ آن سرور و پيشواي خود سخناني گفته و اظهاراتي نمودند در اغلب كتب مقاتل و اخبار طف اين خبر مسطور است [2] از جمله حضرت ابي الفضل العباس بن علي عليه السلام پيش تر از همه آغاز كلام نموده عرض كرد به خدا قسم كه ما هرگز چنين كاري نخواهيم كرد و هرگز زندگاني


بعد از وجود مبارك را نخواهيم خواست و همچنين برادران و پسران و برادرزادگان آن جناب و پسران عبدالله بعرض رسانيدند لم نفعل ذلك لنبقي بعدك لا ارانا الله ذلك ابدا يعني ما هرگز چنين كاري را نمي كنيم و نمي خواهيم كه بعد از تو باقي بمانيم خدا هرگز ما را به اين كردار ناپسند نه بيند.

آنگاه امام عليه السلام روي خود را به جانب بني عقيل نموده فرمود: يا بني عقيل حسبكم من القتل بصاحبكم مسلم بن عقيل فاذهبوا انتم فقد اذنت لكم يعني اي پسران عقيل قتل يار وفادارتان مسلم بن عقيل شما را كافي است هم اكنون شما برويد كه من به شما اجازه دادم تا از اين حادثه جان ستان نجات يابيد، پسران عقيل عرض كردند يابن رسول الله اگر ما برويم و تو را به اين حالت بگذاريم مردم به ما چه مي گويند و ما به آن ها چه جواب دهيم در حالتي كه آقا و مولا و سيد و پيشوا و پسرعم گرام خود را ميان دشمن گذاشته و از او دست بازداشتيم بدون اينكه تيري از كمان رها كنيم يا شمشيري از نيام برآوريم و دشمني را به قتل برسانيم نه به خدا چنين نيست ما از چنين كرداري بيزاريم و حاضريم كه جان و مال و عيال و اطفال خود را در راه حضرتت فدا سازيم و در ركاب تو با دشمن بجنگيم تا بر ما همان آيد كه به حضرتت برآيد زشت و شوم باد آن زندگاني كه بعد از شما براي ما باشد.

در خبر ديگر آمده پس از آن برادران و تمام اهل بيت و ياران امام به سخن در آمده عرض كردند يابن رسول الله مردم چه بما مي گويند و ما به آنان چه بگوئيم كه ما رئيس قوم و بزرگ و پيشوا و پسر دختر پيغمبر خود را واگذار نموديم در حالتيكه تيري از تركش براي او نينداختيم و طعن نيزه اي براي دشمن او به كار نبرديم و شمشيري نزديم نه چنين است اي پسر رسول خدا ما هيچگاه و هرگز از تو جدا نمي شويم و جان خود را وقايه جان تو مي نمائيم تا در برابر تو كشته شويم و بدانجا وارد شويم كه تو وارد مي شوي شوم و نابكام باد زندگاني بعد از تو. از جمله خطبه اي كه امام عليه السلام اداء فرموده خطبه اي است [3] كه در آن اصحاب و ياران خود را به بهشت و كاخ هاي آن مژده مي دهد و مي فرمايد:


يا كرام ان هذا الجنة قد فتحت ابوابها و اتصلت انهارها و اينعت اثمارها و زينت قصورها و تالفت ولدانها و حورها و هذا رسول الله و الشهداء الذين قتلوا في سبيل الله يتوقعون قدومكم و يتباشرون بكم فحامو عن دين الله و دين نبيه و ذبوا عن حرم الرسول.