چنانكه درباره گريه و اظهار حزن و اندوه در مصيبت حضرت سيدالشهدا از طرف پيشوايان دين و ائمه هدي تأكيد بسيار شده همچنين براي زائرين قبر آن شهيد مظلوم مطابق اخبار وارده ثوابها و اجر بي شمار از جانب حضرت پروردگار مقدر گرديده و تأثير ظاهري زيارت در حقيقت تذكار مصائب وارده و به خاطر گذراندن صدمات حادثه و چگونگي حالات و وضع شدائد و تألمات مزوراست مشاهده مزار و مراقد شهيدان كربلا و به نظر در آوردن آن مصائب جانگزا حالت بيننده را دگرگون و استقامت حال او را به هم خورده و وارون مي سازد و تأثرات روحي و انديشه هاي عميق بر او روي داده او را در درياي فكر غوطه ور مي سازد كه چگونه عده اي قليل در مقابل جمعي كثير و سپاهي بسيار مجهز و مهيا تن به مرگ داده و روي عقيده و ايمان خود ثبات قدم داشته و تا آخرين قطره ي خون خود مبارزه و جانفشاني نموده اند و آيا پيشواي بزرگ


و سالار اين شهدا چه شخص شريف و رجل عظيمي بوده كه جذبه محبت و ولاي او اينگونه فدائيان را در برابر حضرتش تسليم نموده كه مقابل شمشير و تير دشمن پايداري كرده و گويا كه هيچگاه احساس تألم ننموده و با عشق سرشار در راه محبوب خود جان نثاري كرده اند - كربلا زمين عشق، زمين از خودگذشتگي، زمين عاطفه، زمين پاك باختگي، زمين تشيع و پيروي، زمين اخلاص، زمين مهر و محبت است كه اين شهيدان را در ميدان ولا و وفا و صحنه ي پرآشوب و غوغاي خود بچنين نمايشي عجيب وادار ساخته خلاصه آنكه اين صحنه براي شخص زائر خاطرات گذشته را به خاطر آورده و پرده هاي سهمگين اين سرزمين را در يوم الطف از جلو نظر زائرين مرتب مي گذراند نه تنها بر توجه واردات و اخلاص زائر آن به آن مي افزايد بلكه بيزاري و تنفر و تبرا و دوري از مسببين اين حادثه و مرتكبين اين واقعه را براي زائر فراهم آورده دل و زبان او را به لعن و طعن و ملامت و توبيخ آنان مي كشاند.

آثار باقيه كربلا نمونه اي از يادگاري مصائب و ابتلاي اهلبيت عصمت و خاطره ي گرفتاري و بلاياي عيال و اطفال سالار شهيدان در آن زمين پر وحشت و غوغا است كه چگونه ذراري رسول خدا در آن صحرا دچار گروهي از خدا بيخبر و بي پروا و سخت دل و بيحيا شده به طوري كه از هيچ نوع ستم و آزار در حق ايشان ابقا ننمودند و از همه بيشتر چيزي كه به خاطر زائر مي گذرد تشنگي و گرسنگي اهل بيت و مشاهده اجساد بخون آغشته و بي سر و مشبك و پاره پاره ي شهدا كه دل سخت تر از سنگ را مي گداخته خواهد بود و آن جفا و جوري كه به آن عيال الله بعد از شهادت شهدا روي داده از غارت خيام و آتش زدن سراپرده جلال و گرفتاري و اضطرار اهل و عيال به دست عده اي اشرار و اعراب بي سر و پاي خونخوار و اذيت و آزار اطفال بيگناه كه هر جزئي از اين بلايا و صدمات جانگداز و دلخراش بوده و تذكر هر كدام عنان صبر و اختيار را از كف مي ربايد.

نگارنده بعضي از احاديث وارده را در خصوص ثواب زيارت جناب سيدالشهدا كه از حضرت صادق آل محمد عليه السلام رسيده در كتاب زندگاني آن حضرت نگاشته [1] .


و اكنون در اين فصل نيز چند حديث را كه از كتب معتبره اخذ نموده مي نگارد.

سيد عبدالرزاق موسوي المقرم در مقتل خود مي نويسد [2] :

معاوية بن وهب گويد حضرت امام صادق عليه السلام در دعاي سجود چيزي را مي فرمود كه دل ها را پر نور و عقيده را استوار و نفوس را سرور مي رساند و ما را به كشف اسراري فامضه در اتيان به آن دلالت مي كند.

امام عليه السلام در حالت سجده اين دعا را ميخواند: [3] .

«اللهم يا من خصنا بالكرامة و وعدنا الشفاعة و خصنا بالوصية و اعطانا علم ما مضي و علم ما بقي و جمعل افئدة من الناس تهوي الينا اغفرلي و لاخواني و زوار قبر جدي الحسين عليه السلام الذين انفقوا اموالهم و اشخصوا ابدانهم رغبة في برنا و رجاءا لما عندك في صلتنا و سرورا ادخلوه علي نبيك و اجابة منهم لامرنا و غيضا ادخلوه علي عدونا ارادوا بذلك رضاك فكافيهم عنا بالرضوان و اكلأ هم بالليل و النهار و اخلف علي اهاليهم و اولادهم الذين خلفوا باحسن الخلف و اصحبهم و اكفهم شر كل جبار عنيد و كل ضعيف من خلقك و شديد و شر شياطين الانس و الجن و اعطهم افضل ما املوا في غربتهم عن اوطانهم و ما اثرونا علي ابنائهم و اهاليهم و قراباتهم اللهم ان اعداءنا عابوا عليهم خروجهم الينا فلم ينههم ذلك عن الشخوص النيا خلافا منهم علي من خالفنا، اللهم ارحم تلك الوجوه التي غيرتها الشمس و ارحم تلك الخدود التي تقلبت علي حفرة ابي عبدالله الحسين و ارحم تلك الاعين التي جرت دموعها رحمة لنا و ارحم تلك القلوب التي جزعت و احترقت لنا و ارحم تلك الصرخة التي كانت لنا.

اللهم اني استودعك تلك الانفس و الابدان حتي توفيهم علي الحوض يوم العطش الاكبر.

ترجمه دعاي امام عليه السلام: بار خدايا اي كسيكه تخصيص دادي ما را به كرامت و بزرگواري و وعده دادي ما را به شفاعت و مخصوص گردانيدي ما را به جانشيني و وصيت و به ما دادي علم آنچه را كه گذشته است و علم آنچه را كه باقي و آينده است و گردانيدي


دل هاي مردم را مايل به ما بيامرز مرا و برادران مرا و زيارت كنندگان قبر جدم حسين عليه السلام را كه خرج كردند مال هاي خودشان و برنج و زحمت انداختند بدنهايشان را براي ميل و رغبت در نيكي كردن به ما و براي اميدواري برحمتي كه نزد تو است در پيوستگي و بستگي به ما و خوشنودي را كه در دل پيغمبر تو داخل نمودند و اجابتي كه از ايشان در امر ما شده و خشم و غضبي كه آن ها بر دل دشمنان ما وارد كردند و از آن رضاي تو را خواستند پس پاداش ده آن ها را به خوشنودي و بهشت خود و نگاهدار ايشان باش در شب و روز و جانشين بگردان بر اهل و اولاد آن ها كساني را كه جانشين مي شوند به بهترين جانشينان و ياري كن آنان را و كفايت كن از ايشان شر هر ستمكار و ستيزه گر نافرمانبر را و نيز شر هر ناتوان از خلقت را يا شر توانا و قوي آن ها را و شر شياطين و ديوان از جن و انس را و بده به ايشان بهترين چيزي را كه آرزومند آنند در غربت و دوري از وطن هاي آنان و آنچه را كه ايثار و اختيار نمودند ما را به آن بر فرزندان خود و اهل و كسان و نزديكان خودشان، بار خدايا براستي كه دشمنان ما عيب گرفتند بر ايشان بيرون آمدن آنان را به جانب ما و باز نداشت آن ها را اين عيب جوئي از آمدن به سوي ما تا اينكه مخالفت بكنند با كسانيكه بر ما مخالفت كردند، بار خدايا رحم كن بر آن روهائيكه آفتاب آن ها را تغيير داده و رحم كن بآن رخساره و صورت هائي كه به قبر ابي عبدالله ماليده شده و رحم كن به آن چشمهائي كه اشك هاي آن جهت ترحم و دلسوزي ما جاري شده و رحم كن به آن دلهائي كه جزع و بيتابي كرده و براي خاطر ما سوخته و رحم كن به آن ناله و فريادهائي كه از براي ما كشيده شده، بار خدايا به درستي كه من اين جان ها و بدن ها را نزد حضرتت بوديعت و امانت مي سپارم تا اينكه آن ها در لب حوض كوثر و روز تشنگي اكبر كه بزرگترين عطش را دارا است آنان را به من رسانيده و مسترد فرمائي در دنباله اين دعاي امام صادق است وقتيكه معاوية بن وهب اين خصايص را از براي زوار حضرت سيدالشهدا بزرگ شمرده و بسيار دانست امام به او فرمود يقين بدان كه آن هائي كه براي زوار حسين عليه السلام در آسمان دعا مي كنند بيشترند از كساني كه در زمين از براي آن ها دعا مي كنند.

اين دعاي امام عليه السلام درباره زائرين به ما مي رساند كه تا چه اندازه براي زوار


حسيني قرب و منزلت است و مفاد آن معلوم ميدارد كه تا چه درجه مشتمل احكام مهمه و مزايا است كه البته صاحبان بينش و بصيرت و آنان كه از نور وجود فيض نمود امام عليه السلام استفاضه نموده و دست به دامان دوستي و ولايت آن ها زده اند ملتفت نكات آن خواهند شد و از اين عبارات خواهند فهميد كه بوسيدن ضريح مطهر و سر گذاردن بر آستان ملايك پاسبان سالار شهيدان تا چه حد و درجه موجب تقرب به خداي سبحان خواهد شد.