ابن نما در مثيرالاحزان [1] از سعيد بن جبير از ابن عباس روايت كرده كه گويد: من نزد رسول خدا نشسته بودم كه حسن وارد شد وقتي حضرت او را ديد گريست و فرمود: الي الي پس او را روي ران راست خود نشانيد بعد از آن حسين آمد باز پيغمبر فرمود: الي الي و او را روي ران چپ خود نشانيد پس از آن فاطمه آمد وقتي او را ديد گريسته و او را نزد خود خواسته در برابرش جاي داد و در اين اثنا علي عليه السلام وارد شد پيغمبر كه او را ديد به گريه در آمده و مانند ديگران او را نزد


خود خوانده و به جانب راست خود نشانيد، اصحاب به خدمتش عرض كردند يا رسول الله از اين ها هر كدام چه مي بيني كه گريه مي كني در صورتي كه بايد از ديدار آن ها مسرور شوي پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: قسم به آن خدائي كه مرا به پيغمبري برانگيخته و بر جميع خلق خود برگزيده در روي زمين كسي نيست كه محبوبتر از اين ها به نزد من باشد و ليكن گريه من براي پيش آمدي است كه بعد از من براي اينان روي مي دهد و به ياد آوردم آنچه را كه درباره فرزندم حسين مي كنند كه گويا مي بينم او پناهنده به حرم و قبر من شده و او را پناه نمي دهند و از آنجا به سرزمين مقتل و قتلگاه خود زمين كربلا مي رود و دسته ي از مسلمين او را ياري مي كنند كه آنان سادات شهداي امت من اند در روز قيامت و گويا كه مي بينم كه تيري به او خورده و از اسب به زمين آمده و كشته و سر جدا مي شود مانند گوسفندي كه آن را سر ببرند به حالت مظلومي، پس از آن به شدت گريست و كسانيكه در اطرافش بودند به گريه در آورد و صداي همگي به شيون و ناله بلند شد پس از آن برخاسته و مي فرمود: اللهم اني اشكوا اليك ما يلقي اهل بيتي بعدي.