نيز در خبر است [1] كه عيسي بن مريم علي نبينا و عليه السلام را با حواريين گذار بزمين كربلا افتاد در آنجا ناگهان شيري را ديدند كه راه را بر راهگذار بسته، عيسي بيش آمده بشير خطاب كرد، چرا دراين راه نشسته و راه را بر عابرين بسته اي و نمي گذاري كه ما از اين راه بگذريم، شير به زبان آمده عرض كرد يا نبي الله من نمي گذارم شما از اين جا بگذريد تا اينكه بر يزيد قاتل حسين (ع) لعنت نكنيد، عيسي پرسيد حسين كيست؟ شير عرض كرد: فرزند محمد مصطفي و پسر علي ولي خدا. عيسي پرسيد قاتل او كيست؟ شير گفت، ملعون وحوش و درندگان بيابان ها خاصه در ايام عاشورا، عيسي دست به دعا برداشته بر يزيد لعنت كرد و بر او نفرين نمود آنگاه شير از سر راه برخاسته بكنار رفت و عيسي با حواريين خود از آنجا عبور نمودند.

نگارنده اين قسمت از اخبار را از جلد دهم بحارالانوار در اينجا نقل نمود و مرحوم سپهر هم در ناسخ التواريخ خود جلد ششم اين اخبار را قريب به اين مضامين نقل كرده و غرابت آن را بنظر ظاهربينان كنوني بتاثير اين حادثه بزرگ در تمامي عوالم امكان مراجعه مي دهيم و صحت اخبار را با اهميت واقعه در موقف حضرت آفريدگار مستبعد نمي شماريم لذا در نقل آن مبادرت نموده و در اين مورد ضمن اين تفاصيل نگاشتيم و از آنجا كه وجود مبارك حسين عليه السلام وسيله ي نجات عمومي است اين قبيل حوادث را بايد درباره انبيا و رفع ابتلاي ايشان تصديق نمود.