از جمله اخبار كه در ضمن كتاب شرح باب حادي عشر و ديگر جا نقل شده جزء مناجات حضرت موسي عليه السلام است كه به درگاه پروردگار عرض مي كند:

«يا رب لم فضلت امة محمد صلي الله عليه و آله علي ساير الامم فقال تعالي فضلتهم بعشر خصال قال موسي عليه السلام و ما تلك الخصال التي يعملون ها حتي آمر بني اسرائيل يعملون ها قال الله تعالي: الصلوة و الزكوة و الصوم و الحج و الجهاد و الجمعه و الجماعة و القرآن و العلم و العاشوراء قال موسي عليه السلام يا رب و ما العاشورا، قال البكاء و التباكي علي سبط محمد و المرثية و العزاء علي مصيبة ولدا لمصطفي، يا موسي ما من عبد من عبيدي في ذلك الزمان بكي او تباكي او تعزي علي ولد المصطفي الا و كانت له الجنة ثابتا فيها و ما من عبد انفق من ماله في محبة ابن بنت نبيه طعاما و غر ذلك درهما او دينارا الاوبار كت له في دار الدنيا الدرهم بسبعين درهما و كان معنا في الجنة و غفرت له ذنوبه و عزتي و جلالي.

ترجمه مناجات: حضرت موسي علي نبينا و عليه السلام بدرگاه خداي بي نياز عرض


كرد، پروردگارا براي چه چيز برتري دادي امت محمد صلي الله عليه و آله را بر ديگر امت ها؟ خطاب رسيد يا موسي، برتري دادن من ايشان را به واسطه ده خصلت است كه آن ها راست، موسي عرض كرد، آن ده خصلت كدام است؟ كه آنها بدان عمل مي كنند به من بفرما تا آنكه من هم به بني اسرائيل دستور دهم تا با آن ها عمل كنند.

خطاب رسيد آن ده خصلت: نماز است و زكوة، روزه - حج - جهاد، جمعه و جماعت، قرآن - علم و عاشورا، موسي عرض كرد، پروردگارا عاشورا چيست؟ خطاب رسيد، گريه كردن و به صورت گريه دار در آمدن يا ديگري را گريانيدن بر نواده محمد صلي الله عليه و آله و مرثيه خواندن و تعزيه داري در مصيبت فرزند مصطفي اي موسي، نيست بنده ي از بندگان من در آن زمان كه بگريد يا بگرياند يا عزا و تعزيه داري كند بر فرزند مصطفي مگر اينكه براي او است بهشت و او در بهشت برقرار و پايدار خواهد بود و نيست بنده اي كه خرج كند و مصرف نمايد از مال خودش در دوستي دختر زاده پيغمبر خود از خوراكي و غير آن درهم و ديناري را مگر اينكه من بركت مي دهم به او در دار دنيا هر درهمي را به هفتاد درهم و جاي او با آن ها در بهشت خواهد بود و مي آمرزم براي او گناه او را به عزت و جلال خودم.