باز مسعودي در اثبات [1] الوصيه و مجلسي در بحارالانوار و ديگران نوشته اند [2] :

وقتي كه رسول خدا بمصيبت پسر خودش ابراهيم مبتلا شد و او پسري بود كه از ماريه [3] قبطيه تولد يافت پيغمبر را بي تابي و جزعي شديد دست داد به طوري كه فرمود: القلب يجزع و العين تدمع يعني دل بي تابي مي كند و چشم اشك مي ريزد و من براي تو اندوهگين و غمناكم و ليكن چيزي نمي گويم كه باعث غضب پروردگار شود، در اين اثنا جبرئيل نازل شده عرض كرد، يا رسول الله، پروردگار جل جلاله به تو سلام مي رساند و تو را بين حيات ابراهيم كه او را دوباره زندگي دهد و بعد از تو وارث مقام نبوت شود و امت تو او را بكشند و بدينواسطه داخل آتش شوند و بقاي حسين مخبر گردانيد فرمود بقاي حسين نزد من محبوبتر از بقاي ابراهيم است و براي فاطمه اسباب اندوه و فجع نمي شود در اينجا بايد متذكر شد كه حضرت رسول اكرم به مرگ هر دو فرزند خود در برابر امر پروردگار و خواست خدا راضي شد اما ابراهيم را در اول بهمان حال كودكي به سن هيجده ماهگي رضايت داد و حكمتش هم اين بود كه اختلاف امت بعد از حضرت ختمي مرتبت در موضوع ولايت حضرت مولي الموالي اميرالمؤمنين علي عليه السلام بواسطه وجود ابراهيم توليد نشود،