در كتاب علل الشرايع از حضرت صادق آل محمد صلي الله عليه و آله روايت شده كه فرمود: وقتي حسين (ع) تولد يافت ام سلمه زوجه ي نبي اكرم ص كفايت امر او را مي نمود و رسول خدا هر روز حضور


يافته زبان مبارك در دهان حسين گذاشته او مي مكيد و سير مي گرديد و گوشت او از گوشت رسول خدا ص روئيد و او را نه مادر و نه غير مادر شير دادند و اين آيه درباره حضرت اوست و حمله و فصاله ثلاثون شهرا الخ يعني مدت حمل و شير او سي ماه بود و چون قوت گفت و سال او به چهل رسيد عرض كرد: اي آفريدگار من مرا بشكر نعمت خود الهام فرما همان نعمتي كه به من و پدر مادر من دادي و مرا بدان بدار كه خوشنودي و رضاي تو را به كار برم و اولاد و ذريه مرا نيكوكار و شايسته بگردان زيرا كه بازگشت من به سوي تست و من از جمله مسلمانانم.

باز خبري از حضرت ثامن الائمه علي بن موسي الرضا عليه و آبائه السلام در كتاب اصول كافي است كه فرموده، حضرت حسين عليه السلام نه از مادر و نه از زني ديگر شير خورده بلكه پيغمبر اكرم روزها حاضر شده و ابهام مباركش را در دهان او مي گذاشت و مي مكيد و هر مكيدني براي سه روز او كافي بود، پس گوشت حسين از گوشت رسول خدا روئيده و خون حسين از خون پيغمبر اكرم پديدار گرديده و هيچ طفلي جز عيسي بن مريم و حسين عليهماالسلام شش ماهه از مادر متولد نشده است و اين از خصايص آن بزرگوار است و مفهوم خبر، حسين مني و انا من حسين از اينجا درست مي شود.