قال الامام ابيعبدالله الحسين عليه السلام: الحمدلله و ما شآء الله و لا قوة الا بالله و صلي الله عليه رسوله و سلم خط الموت علي ولد ادم مخط القلادة علي جيد الفتاة

شهادت و فداكاري و رسيدن بسعادت ابدي و زندگاني دائمي و سرمدي وظيفه و در خور مرداني است كه در راه حق و حقيقت با عزمي راسخ و قدمي ثابت و استوار خود را براي مبارزه و كارزار مهياي كار نموده و در طريق رسيدن بمطلوب و جلب رضاي محبوب تا آخرين مرحله فنا و نيستي را مي پويند و از اين فنا و نيستي هستي و بقاي علي الدوام و هميشگي خود و پيروان خويش را مي جويند و در اثر دادن جان سعادت و رفاه جهانيان و هر دو جهان را خواهانند و براي استقرار اساس و بناي عدل و انصاف و تمركز دادن حق و حقانيت و دفع و رفع جور و اعتساف نه تنها با جان خود بازي نموده بلكه سرمايه زندگاني و مال و ناموس و اهل و عيال خود را هم در سر اين راه ميگذارند، هدف ايشان نجات دنياي بشريت از پليدي و ارجاس شرك و دنائت كفر بوه و غرض اين گونه بزرگ مردان خلاصي افكار و عقول همگاني از خطر خرافات و ضرر اوهام و اباطيل و مفاسد بيهوده و گزاف است كه ادمغه و مغزهاي عموم را از آنان خالي سازند.

اين گونه عناصر پاك و هياكل لطيف و موجود شريف و گرانبها مي باشند كه بهمت بلند و نظر عميق و از خودگذشتگي و انديشه و افكار عاليه مي توانند جامعه بشريت را از ذلت بدبختي و شقاوت و مذلت گمراهي و ضلالت رهائي داده بصحنه عزت و سعادت


دلالت نمايند و آنان را به ممالك وسيعه و پهناور و بي حد و نهايت دائمي ابدي سوق دهند و اينگونه عالي نظرانند كه خواهان بسط عدالت و نشر معدلت و نصفت بوده هيچگاه از راه حق و حقيقت انحراف نجويند و آنانند كه برقراري عدل و انصاف و دفع ستم و اجحاف را بين توده ي بشر خواهانند و همراه براي مبارزه و جدال با ناروائي و جور و عدوان و ظلم خود را مستعد و مهيا دارند و هرگز گردن بزير بار ستم و جور ندهند و مذلت و خواري را به خويشتن روا نداشته تحمل ناملايم و بيداد نكنند و اين قبيل رادمردان بزرگ نهضتي عجيب و جنبشي عظيم و مهيب را باعث شوند كه از آن انقلابي مهم و تحولي خطير ايجاد نموده و رستخيز جهاني به وجود ميآورند و تكاني شديد به بنيان و قواعد و مباني و اعمده و اركان جهان و جهانيان ميدهند و عالمي را وارون و دگرگون نموده الي الابد نام كرام ايشان در سرلوحه عالم هستي و صفحه روزگار پايدار خواهد ماند.

اينچنين شخص بزرگ و با عظمت كه جهان را دگرگون كند و انقلابي عظيم را در سراسر گيتي سبب و باعث شود مسلم است كه در خانواده اصيل و نجيب پيدا شده و در دامان پاك و بي آلايش و كنار مطهر و ناآلوده مادري بزرگوار و شريف، خدايگان عصمت و عفت و طهارت و مجموعه فضايل و كمالات و منطوقه تقوي و كرامت و مظهر كامل پاكدامني و امانت، مستجمع تمام فضايل نفساني و حاوي جميع محامد و محاسن صوري و معنوي عالم انساني بوده احدي از آحاد و افراد بشري و نوع انسان را حد رسيدن به مقام و مرتبه او نخواهد بود و برتري او بر ديگران از هر جهت هويدا و نمايان مي باشد.

بديهي است كه اينگونه نابغه در دودمان علم و فضيلت و خاندان شرافت و نبالت و شجاعت و بزرگواري و كرامت و عظمت و شهامت نشو و نما يافته و مصداق، حتي اذا بلغ اشده و بلغ اربعين [1] سنة خواهد شد اين يگانه سرآمد جهان و اسباب افتخار جهانيان و برگزيده ترين تمام مجاهدين و فداكاران وجود مبارك حضرت سيد جوانان


بهشت و سرافرازي ده عالميان جناب حسين بن علي سيدالشهداء ارواح العالمين له الفداء است كه در ميان اهل عالم از آدم تا خاتم و تا آخر دوره ي زمان مانند شخص شريفش از اولين تا آخرين بدينگونه بزرگوار عالي مقدار و تسليم رضا و قضاي حضرت آفريدگار در بين افراد بشر ديده نشده و نخواهد شد و چون وجود نازنينش در ميدان عشق و جانبازي و فداكاري و سربازي در راه حق و دين و نشر فضايل توحيد و يقين مثال وجود بيمثالش مشاهده و ملحوظ نگرديده و دراز جان گذشتگي و وارستن از سر مال و عيال و هستي مانند حضرتش هيچ ديده ي نديده و نخواهد ديد.

آري حسين است كه آنچه را داشت از جان و مال و اهل و عيال در راه رضاي خدا داد و لواي افتخار و عظمت و پرچم حشمت و جلال را در ميان تمام خلايق جهان بنام مبارك خود برافراشته و اين سربلندي و افتخار و اهميت و احترام آن ها براي او فراهم آمد، او بود كه اين گوي مفاخرت و مباهات را در ميدان شهادت ربود و سعادت ابدي و افتخار سرمدي را از اين شاهكار عجيب خود مهيا نمود و علم سرفرازي را براي ابد و دائم بنام كرام خود برپا داشت و هم اكنون پس از چهارده قرن كه از حادثه جانگزا و واقعه ي دلخراش شهادت آن سرور ميگذرد هنوز پرچم ماتم او در تمامي شهور و ايام بنام سوگواري و اقامه ي مصيبت و تعزيت در سر بام هاي منازل و ماذنه هاي مجامع و جلو محافل و انجمن مؤمنين در اهتزاز است و خيم ماتمكده و سرادق بيت الاحزان او در مساجد و معابد و منازل دوستداران و پيروانش باشكوه و عظمت تمام برافراشته و پابرجا است.

حسين عليه السلام كسي است كه ولادت با سعادت او ميان ولادت ها جزء عجايب جهان است، او شش ماه متولد شده و از غرايب است كه طفلي به دين وضع متولد شده و زندگاني كند. در ميان مواليد تنها كسي كه او را با حسين عليه السلام، در اين مورد شريك و سهيم شمرده اند عيسي مسيح و يحيي بن زكريا مشهور بيحيي مظلوم است كه در قرآن مجيد


از او ياد شده و آيه كريمه [2] .

و وصينا الا نسان بوالديه احسانا حملته امه كرها وضعته كرها و حمله و فصاله ثلثون شهرا.

مفسرين درباره ي او و يحيي مظلوم تعبير و تفسير نموده اند و سوره ي مباركه كهيعص در كلام الله مجيد كه شارح احوال يحيي بن زكريا است، رمز شهادت اين مظلوم شهيد راه خدا را متضمن است چنانكه گفته اند: (كاف) آن اشاره بكربلا و (هاء) آن هلاكت اهل و عيال آنسرور و از عطش و يا شهادت و هلاك خود و ياران و اصحاب آن بزرگوار و (يا) اشاره بيزيد (عين) اشاره بعطش و تشنگي ياران و عيال و اطفال آن جناب و (صاد) اشاره بصبر و بردباري ايشان در مقابل آن صدمات و بلايا مي باشد.