«براء بن عازب» از اينكه ياري كردن امام را رها كرد، پشيمان گشت؛ زيرا امام اميرالمؤمنين عليه السلام به وي فرموده بود: «آيا حسين كشته مي شود، در حالي كه تو زنده باشي و او را ياري ندهي؟!»!.

- «يا أميرالمؤمنين! اين چنين نخواهد بود».

هنگامي كه امام كشته شد، «براء» گفتار امام را به ياد آورد و در حالي كه حسرت مي خورد، مي گفت: «چه حسرت عظيمي است كه همراه او حاضر نشدم و در دفاع از او كشته نگشتم». [1] .