يكي از كوفيان، امام زين العابدين عليه السلام را ربود و او را در خانه ي خويش مخفي ساخته، به خدمت و احترام وي مشغول گشت، هر وقت بر آن حضرت وارد مي شد، به شدت مي گريست كه امام نسبت به وي خوش گمان شد، ولي مدت اندكي بيش نگذشت كه منادي ابن زياد، ندا داد كه هر كس علي بن الحسين را بيابد و او را بياورد، سيصد درهم به او داده مي شود، هنگامي كه آن


كوفي اين را شنيد، به سرعت نزد امام رفت و طنابي به گردن آن حضرت افكند و دست و پايش را با طناب بست، او را به آنان تحويل داد و پولها را دريافت نمود. [1] اين كار عجيب، تصويري از ميزان خود فراموشي آن جامعه در راه ماديات و فدا كردن خود در راه به دست آوردن آنها، به هر صورت ممكن به ما مي دهد.