مردم از خطبه ي فرزند نبوت، مضطرب گشتند و يقين نمودند كه به هلاكت


رسيدند. «خزيمه ي اسدي» ميزان تأثير فراوان به وجود آمده از خطبه ي آن بانوي بزرگوار را توصيف نموده و گفته است: به خدا! هيچ زن پاكدامني را گوينده تر از او نديده ام، گويي كه از زبان امام اميرالمؤمنين عليه السلام سخن مي گفت، مردم پس از خطبه اش، سرگردان، دستها را بر دهانهاي خويش گذاشته بودند، پيرمردي را ديدم كه به او نزديك شد و مي گريست به طوري كه محاسنش را از اشك خيس كرده بود، مي گفت: پدر و مادرم فداي شما باد! كه سالخوردگانتان بهترين سالخوردگان و جوانانتان بهترين جوانان هستند و نسل شما هرگز بي ارزش و خوار نمي گردد [1] ، ولي امام زين العابدين عليه السلام سخن عمه اش را قطع نمود، فرمود: «اي عمه جان! خاموش شو كه تو بحمد اللَّه داناي بدون آموزش و فهميده ي بدون تفهيم هستي...». [2] .

در اينجا شيرزن كربلا لب از سخن فروبست و اجتماع را غوطه ور در غم و اندوه، رها كرد.