ابن سعد، فوراً نامه اي به اميرش، فرزند مرجانه نوشت كه در آن آمده بود: «اما بعد: خداوند آتش را خاموش و سخن را يكجا فراهم آورد و امر امت را صلاح بخشيد. اين حسين است كه به من قول داده است به جايي كه از آن آمده بازگردد و يا به سوي نقطه اي از نقاط مرزي برود و فردي از مسلمين باشد كه براي او باشد آنچه براي آنان است و بر او باشد آنچه بر آنان خواهد بود و يا اينكه نزد اميرمؤمنان يزيد، برود و دست در دستش گذارد! و نظرش را در آنچه ميانشان باشد خواهد ديد، در اين ايده رضايت تو و صلاح امّت خواهد بود».