ابن سعد، مي خواست از اين امر مطمئن شود، پس از امام خواست تا با وي ديدار نمايد، امام اين مطلب را پذيرا شد و هنگامي كه نزد آن حضرت حاضر شد، از امام پرسيد: چه چيزي تو را آورده است؟

- مردم كوفه.

- مگر نمي داني كه آنان با شما چه كرده اند؟

- هركس با ما- كه در راه خدا قرار داريم- نيرنگ روا دارد، ما براي خدا نيرنگش را خورده ايم.

- اينك گرفتار شده اي، چه مي انديشي؟

- باز مي گردم و در مكه يا مدينه اقامت مي گزينم و يا در بعضي از مرزها


سكونت مي نمايم.

ابن سعد از موضعگيري امام خوشحال شد و در آن نشانه اي از استقرار صلح و دوري گزيدن از جنگ را ملاحظه نمود. [1] .