كوفه، شهري چند مليتي بود كه عناصر مختلفي از جهت زبان در آن مخلوط شدند. از حيث خوي، خلق، آداب و رسوم نيز باهم متفاوت بودند؛ زيرا در آن، عرب، فارس و نبطي در كنار بردگان و ديگران، مي زيسند، يك شهر عربي خالص، همچون مكه و مدينه به شمار نمي آمد، بلكه شهري بود كه سكنه اش مخلوطي از مردم بودند، آن گونه كه «يعقوبي» مي گويد. اين عناصر، به اين شهر مهاجرت كردند، به اعتبار اينكه مركز اصلي اردوگاه اسلامي بود و سپاهيان اسلام، از آن شهر براي جهاد روانه مي شدند، همچنانكه غنايم بسياري كه خدوند مجاهدان را وعده فرموده است، در آن روان بودند تا آنجا كه سهم هر سرباز شركت كننده در نبرد، از غنايم مداين، به دوازده هزار [1] رسيد، چيزي كه سبب شد عده اي به طرف آن، به عنوان راهي به سوي ثروت، مهاجرت كنند كه به برخي از اين عناصر اشاره اي مي نماييم.