هنگامي كه سپاهيان مردم كوفه متواري گشتند و پاي به فرار گذاشته، ننگ و خيانت را به همراه بردند و «مسجد اعظم» از آنها خالي گشت، طاغوت ترسو از اين كار مطمئن نبود، مبادا مكر و حيله اي در كار باشد. پس، به عمّالش دستور داد كه از فرار سپاه مسلم مطمئن شوند و به آنها فرمان داد تا از بالاي كاخ به داخل


مسجد نگاه كنند و ببينند آيا كسي از انقلابيون در آن، كمين نكرده است؟ آنها چراغها را آويزان نمودند و دسته هاي ني را آتش زده به طنابها بستند و به پايين آويزان كردند تا به صحن مسجد برسد. اين كار راحتي در سايباني كه منبر در آن جاي داشت انجام دادند ولي كسي را نيافتند، فرزند زياد را با خبر كردند و او به ناكام ماندن انقلاب و نابودي آن يقين حاصل كرد [1] .