معاويه، سياست تفرقه اندازي ميان امويان را در پيش گرفت تا زمينه براي فرزندش يزيد، مهيّا گردد. وي عاملش بر مدينه، «سعيد بن عاص» را معزول ساخت و مروان بن حكم را به جاي وي گماشت. سپس، مروان را عزل نمود و سعيد را به جاي او تعيين نمود و به وي دستور داد تا خانه مروان را و يران سازد و اموالش را مصادره نمايد، سعيد از انجام دستور معاويه خودداري كرد و او، وي را معزول ساخت و مروان را به جاي وي والي قرار داد و به او دستور داد تا اموال سعيد را مصادره كند و خانه اش را ويران سازد!

هنگامي كه مروان تصميم گرفت دستور را اجرا كند، سعيد نزد وي رفت


واو را از نامه معاويه در مورد او، آگاه ساخت و مروان از انجام فرمان معاويه خود داري كرد، سعيد نامه اي به معاويه نوشت و عمل وي را محكوم كرد كه در آن نامه چنين آمده بود:

«از كار امير المؤمنين در مورد ما - با وجود خويشاوندي مان - تعجب است كه برخي مان بر برخي ديگر دشمني كند... بنابر اين، امير المؤمنين با اين كارش و صبر نمودن بر آنچه از پليدان دوست نمي دارد و عفو وي و ايجاد دشمني در ميان ما و ايجاد كينه كه فرزندان آن را به ارث خواهند برد، دست به كاراست» [1] .

«عمر ابوالنصر»، در مورد اين سياست تفرقه افكنانه كه معاويه با خاندانش در پيش گرفته بود، چنين اظهار نظر مي نمايد: «سبب اين سياست، همان علاقه معاويه به ايجاد اختلاف ميان خويشاوندانش بود كه از نفوذ آنان بريزيد، بعد از خودش، بيم داشت پس بعضي از آنان را به وسيله بعضي ديگر، مورد ضربه قرار مي داد تا پيوسته نيازمند توجه و عنايت وي باقي بمانند» [2] .