«عبداللَّه بن زبير»، بيعت يزيد را نپذيرفت و او را چنين توصيف كرد: «يزيد فجور، يزيد ميمونها، يزيد سگها، يزيد مستيها و يزيد صحراها» [1] و هنگامي كه حكومت محلي مدينه او را به بيعت مجبور ساخت، از آنجا به مكه گريخت.