پس از سخنراني رهبر بزرگ، «احنف بن قيس»، كنگره به شكست فاحشي دچار گرديد و منازعه سختي ميان اعضاي هيأتها و اعضاي حزب اموي در گرفت «يزيد بن مقفع» مخالفان را تهديد به استفاده از قوه قهريه نمود و گفت:

«امير المؤمنين اين است - به معاويه اشاره نمود - پس اگر هلاك شد، اين است - به يزيد اشاره كرد - و هركس نپذيرد، پس اين است - شمشير را نشان داد».

معاويه گفتارش را پسنديد و به وي گفت: «بنشين كه تو سرور خطبا و گرامي ترين آنان هستي».

«احنف بن قيس» به وي اعتنايي ننمود و به معاويه روي كرد و او را به خود داري از بيعت يزيد، و كسي را بر حسن و حسين عليه السلام برتري ندادن، فراخواند.


معاويه، از او روي برگرداند و بر انديشه خود كه بكلي از اسلام دور بود باقي ماند.

به هر حال، كنگره به نتيجه اي كه معاويه خواستار آن بود، نرسيد؛ زيرا براي وي مشخص شد كه بعضي از هيأتهاي اسلامي با وي در مورد آن بيعت، موافقت ندارد و به آن راضي نيست.