معاويه، اموال فراواني را به موافقين خود و مخالفين امام امير المؤمنين عليه السلام بخشيد و در اين راه، اسراف فراوان كرد. راويان مي گويند؛ «يزيد بن منبّه» از بصره نزد وي رفت و از بدهي خود شكايت كرد، معاويه به خزانه دار بيت المال گفت: سي هزار به او بده و هنگامي كه رفت، گفت: سي هزار ديگر به خاطر روز جمل [1] .

معاويه، اين اموال فراوان را به عنوان پاداش در برابر موضعگيري وي و برادرش كه متمردان در جنگ جمل را با اموالي كه از بيت المال مسلمين غارت كرده بود، كمك مي كرد، به وي داده بود، تاريخ نمونه هاي بسيار از بخششهاي معاويه به نيروهاي مخالف امام و موافق با وي، ذكر كرده است.